Werken – Eten – Slapen – en Repeat

Drie veelgehoorde redenen om niet gelukkig te worden.

Een coachklant van mij verzuchtte laatst: “soms is mijn leven vooral een beetje werken-eten-slapen-en repeat.” Natuurlijk keek ze nog wel eens een hersenloze film, of ging ze naar de sportschool om het allemaal vol te houden. En ja, die ene weekenddag die was he-le-maal voor haar. Maar dat werken-eten-slapen-en repeat was wel het onderliggende gevoel. Herhaling, routine, volhouden, achter de feiten aanlopen, een onvoldaan en ongeïnspireerd gevoel. Was dit het nou?

Ik vroeg haar: “Als je nog lang zo door zou gaan, wat verwacht jij dan dat er zal gebeuren?’”

“Dan zoek ik waarschijnlijk wel een andere baan.” zei ze. Maar na enige stilte voegde ze eraan toe: “Maar dan moet ik uitkijken dat ik daar niet in dezelfde valkuil beland op een gegeven moment.” Ja, dat zou natuurlijk kunnen” zei ik. “Maar waarom eigenlijk? Hoe kan het dat je deze valkuil herkent, er niet echt gelukkig van wordt, en er toch in beland?”

Als ik zo’n soort vraag heb gesteld in coaching, kunnen er talloze antwoorden komen, waarvan ik er nu drie noem die ik heel vaak gehoord heb in mijn 10 jaar ervaring als coach. Het zijn drie veelgehoorde redenen die in de weg zitten van kiezen voor voldoening.

1. Maar ik vind het ook heel leuk hoor.

Natuurlijk geeft werken ook voldoening. Je krijgt dingen voor elkaar, lost ingewikkelde vragen op, hebt leuke sociale contacten, een structuur in je dag, et cetera. Er is echter wel een verschil tussen gezonde hard werken en ongezond hard werken, zoals ik beschreef in mijn boek Je eigen Managementcoach. Het voelt oprecht dubbel: enerzijds is er de kick en de voldoening van het veeleisende werk of drukke leven, en anderzijds is er het sluimerende, knagende gevoel van leegte of onvrede op de momenten van reflectie of rust.

2. Maar in mijn baan wordt dat verwacht.

Ik zou best wel wat minder (hard) willen werken, maar in mijn baan hoort dat erbij. Als je bij ons geen overuren maakt/alle projecten aanneemt/et cetera, dan wordt dat je aangerekend. Dan krijg je minder leuke projecten of posities. Het is de angst voor wat zou kunnen komen, of de slechte ervaring, die weerhoudt om er iets aan te willen doen. Een moeilijke uitruil: als je nee zegt tegen zo hard werken, dan wordt het minder leuk. En als je ja zegt tegen minder hard werken, dan is het minder leuk. Zie 1 om dat dilemma op te lossen : )

3. Maar je kan toch niet zomaar.

Soms volgt na enige reflectie in rust de relativering. Ok, ik vind het niet altijd even leuk dat harde werken, en ok, ik weet niet precies waar de grenzen liggen, omdat ik er nog niet om gevraagd heb, maar je kan toch niet zomaar alleen maar doen wat je leuk vindt? Hier spreekt de innerlijke stem van het moeten, van de norm. Een heel nuttige stem die ons aanspoort om niet de hele dag te flierefluiten. De vraag is echter of dat gebeurt als je meer naar je gevoel zou luisteren. Misschien voelt dat een beetje zo als je heel moe bent, dan je alleen maar wilt ontspannen. Of misschien wil de stem van het moeten je dat laten geloven. Maar heb je werkelijk nooit eens zin om iets te gaan doen? Wat zou er gebeuren als je meer vanuit ‘zin hebben in’ je werk en leven inricht?

Al deze redenen bevatten een kern van waarheid. Ze worden pas problematisch als mijn klanten niet het gevoel hebben dat zij kunnen kiezen voor deze redenen, maar dat ze deze moeten volgen. Dan wordt leiderschap over het eigen leven en geluk minder. In coachtrajecten kijk ik dan ook graag met mensen naar andere redenen die even waar kunnen zijn voor hem of haar, maar wat meer bevorderlijk voor wat op dat moment belangrijk is. En wat ervoor nodig is om in vrijheid te kunnen kiezen.

De Ondersteen

Persoonlijke coaching, teamcoaching en trainingen voor ervaren professionals, managers en duurzame doeners. Meer wat je echt wilt!

De ondersteen is in 2011 opgericht door coach en opleider Manu Busshots en werkt met een vaste kern ervaren andere coachprofessionals.