Lastige coachklant?

Heb je wel wel eens een lastige gecoachte gehad die geen inzet toonde voor zijn eigen ontwikkeling? Die om de hete brij heen draaide? Die weinig deed met ontvangen feedback?

Dan heb je drie keer in de spiegel kunnen kijken. Op elk gedrag van een ander, heb je zelf ook invloed. Soms zal je het (onbewust en onbedoeld?) opgeroepen hebben, en nog vaker houd je het zelf in stand. Een lastige coachklant vormt daarmee altijd een spiegel om in te kijken: wat zegt dit gedrag over je eigen gedrag?

Geen verantwoordelijkheid nemen?

Sommige gecoachten zitten erbij alsof het ze niet veel uitmaakt. Ze tonen weinig interesse om zich te ontwikkelen, om écht iets aan hun gedrag te doen. Maar hoe kan het eigenlijk dat zo’n gedrag in stand blijft? Dat iemand een probleem heeft, maar het niet zelf ervaart? Vaak is de opstelling van de coach van invloed: die gaat hard werken, waardoor de indruk bij de ander ontstaat dat hij kan gaan achterover hangen. Of de coach gaat het veroordelen (positief geformuleerd: aanmoedigen dat het anders moet), waardoor de ander niet op zoek hoeft te gaan naar zijn eigen motivatie. Een professioneel coach maakt bespreekbaar hoe het zit met de eigen verantwoordelijkheid en wat de effecten daarvan zijn. Als de ander onberoerd blijft door die effecten, wie is dan probleemeigenaar en wie is probleemdrager?

Om de hete brij heen draaien?

De meeste gecoachten willen best veranderen, maar vinden het moeilijk om zich open te stellen. Soms naar een ander toe, maar al net zo vaak voor zichzelf. Veel mensen vinden het lastig om toe te geven dat ze boos zijn, of om hun eigen verdriet toe te staan. Makkelijker is het (en menselijk) om beschermingsmechanismen te gebruiken als relativeren en vermijden. Als coach voel je dat er van alles aan de hand is, maar dat de ander hier niet ‘contact mee maakt’ (mooi coachjargon). En wat doe jij dan als coach? Ga je de irritatie en frustratie hierover ook vermijden en (schijnbaar) oordeelloos blijven? Wat zou dit doen met het grote ‘onbesproken’ gebied, als er twee mensen zaken onbesproken laten? Als twee mensen een rem zetten op het uiten van lastige gevoelens.

Te weinig met feedback doen?

Nog een mooi voorbeeld van spiegelwerking is dat je als coach herhaaldelijk feedback geeft, maar merkt dat  de ander zijn gedrag niet verandert. “Als je het zo zegt, kom je bij mij dominant over.” Je zegt het wel drie keer, maar de ander blijft maar dominant doen. Lastige gecoachte? Of zijn er twee mensen die zich weinig aantrekken van feedback? Immers, dat de ander zich weinig aantrekt van jouw feedback is een reactie op jouw handelen. Misschien zeg je het te direct, te onduidelijk, of te … hoe dan ook: het effect is dat het niet aankomt. Je kan dan wel iets vinden van de ander, maar je kan jezelf ook afvragen wat je hier van kan leren. Zoals je wil dat de ander iets leert van de feedback die jij geeft…

Lastige coach!

De voorbeelden illustreren hoe de gecoachte uiteindelijk een spiegel is voor wat de coach voelt, denkt en doet. Dat geeft verantwoordelijkheid voor de coach. Welk invloed heb jij op de mate waarin anderen verantwoordelijkheid voelen en nemen?