Veel van mijn coachklanten hebben een verlangen naar meer rust. Rust in hun hoofd en/of rust in hun lijf. Die wens naar rust ontstaat soms naar aanleiding van loopbaankeuze vragen (ik twijfel teveel/al te lang over …) of naar aanleiding van samenwerkingsvragen (hoe kan het toch/het frustreert me dat…).

Ik onderzoek dan met ze wat precies die onrust geeft, waar de spanning vandaan komt en waar de oplossing in zou kunnen zitten. Voor dat onderzoek gebruik ik bijvoorbeeld het doorlopen van de zeven stappen van de cirkel van gevoelscontact. De antwoorden zijn altijd persoonlijk, maar voor driekwart van de mensen blijkt uit dit onderzoekje in ieder geval één bron van onnodige onrust.

In die cirkel van gevoelscontact gaat een van de stappen namelijk over de impulsen die we krijgen als we een bepaald gevoel ervaren. Bijvoorbeeld: als een collega je kwetst, dan kunnen gezonde impulsen zijn om te gaan huilen of juist terug te slaan. Dat wordt in letterlijke zin in maar weinig werkomgevingen ‘normaal’ gevonden, dus onderdrukken we de expressie van die impuls. Dat geeft onrust.

1. Onderdrukte expressie

Want een emotie die ‘eruit wil’, is energie die ontladen wil worden, bijvoorbeeld via huilen of via boosheid. Als je dat onderdrukt, dan komt je emotionele systeem niet tot rust. Onverbrande calorieën slaan zich op als vet in je lijf.  En onverbrande emoties slaan zich op als spanning of onrust. Misschien denk je net als veel klanten van mij: “ik wil best rust, maar ik kan op zulke momenten toch ook niet gaan slaan?”. Daar heb je waarschijnlijk wel gelijk in, maar er zit nog een wereld van mogelijkheden tussen de impuls onderdrukken en de impuls letterlijk nemen. Tussen ‘doorgaan op de inhoud’ en ‘slaan.’ Denk bijvoorbeeld aan het leren gebruiken van geweldloze communicatie om gevoelens toch de ruimte te kunnen geven. Of aan op een ander moment of met een ander iemand je emoties alsnog de ruimte geven. Of de bron van je emotie in ieder geval onderzoeken, zodat de bron voor de onrust minder kan worden.

2. Overdreven zorgen

Een tweede vorm van onrust is overdreven zorgen maken. Maar hoe weet je of jij je overdreven zorgen maakt? Dat is lastig en ook weer niet. Een leerzame thuiswerkopdracht die ik mensen soms geef is om een zorgenlogboek bij te houden. Vaak blijkt dan dat 80 tot 90% van onze zorgen inderdaad niet uitkomen.  Dat is verhelderend, maar geeft nog geen zekerheid of je zorgen maken nu overdreven is of niet; sommige komen immers wel uit! En stel dat je niet zo’n zorgen gemaakt had, dan was de zorg misschien wel uitgekomen? Dat brengt ons bij het niet zo lastige stuk van de vraag wanneer je zorgen maken overdreven is. Zolang je je denken gebruikt om een oplossing te bedenken kan het zinvol zijn. Maar alleen maar het voorstellen van dingen die mis kunnen gaan, zonder oplossingen te bedenken, dat is overdreven.  Zorgt voor onnodige onrust.

Natuurlijk valt hier nog veel meer over te zeggen. Maar ik hoop dat dit blogje wel een idee geeft hoe een combinatie van inzicht, persoonlijk onderzoek en oefening ertoe kan leiden dat veel van mijn klanten uiteindelijk een stuk meer rust ervaren!